13

خانم طبقه بالایی خانه ی پدرم یک زن تنهاست
بچه هم ندارد
به همه چیز هم حساسیت دارد
گرما سرما صدا حتا سکوت مطلق

اما همین که می آید پایین به هیچکس مهلت حرف زدن نمی دهد
تا لحظه ی اخر رفتنش دارد از همه چیز صحبت میکند
هیچ وقت هم حرف کم نمی آورد حتا گاهی هم از خودش اختراع میکند
زن خوبیست
شخصیتی دارد که من بار ها و بار ها خودم را این گونه تجسم می کردم...

12

حالا که انتخابات تمام شده و دیگر رییس جمهور منتخب هم مشخص و تومار اصول گراها هم یک جوری پیچیده و مردم فکر میکنند که باز دور اصلاح طلبهاست!!!

خوب است چند تا نکته را یادمان نرود

*این انتخابات با هر برنده ای آخرش دست نظام را به عنوان برنده بالا برد

*همان هایی که سال 88 صدای تقلب تقلبشان بلند بود با روی کار آمدن کسی مثل روحانی مجبور شدند روی سیاهشان را پنهان کنند

چون یا باید این انتخابات را قبول می کردند و آن حرف ها را پس می گرفتند یا باید پای حرف های قدیمشان مینشستند و این انتخابات را هم تقلب می دانستند

*باز هم طبق معمول اصول گرا ها یادشان رفته بود که اتحاد رمز اول پیروزیشان است و همین سر درگمی و به دروازه ی خودی زدن باعث پس روی شان است

*مردمی که خود را موج سبزی! میدانند فهمیدند (یا حد اقل اگر به روی خودشان نمی آورند مجبورند که بفهمند) از دیکتاتوری تا تمکین به خواست مردم فاصله اش از 88 تا 92 ست.

*آقای احمدی نژاد و دورو بری هایش هم می خواهند بفهمند یا نه دست خودشان است ,اما مردم نشان دادند هرچقدر هم که خادم ملت هر چقدر هم که فداکار هر چقدر هم که خدمات چشم گیر به کشورش بکند تا زمانی هوادار و خواهان و فدایی دارد که روی خط رهبری و ولایت حرکت کند و مادامی که بخواهد با کله شقی و لجبازی و یک دندگی کارها را پیش ببرد لحظه ای هم در دل کسی نخواهد ماند

*فشار اقتصادی می تواند هر ملتی را به الامان بیاورد وهر کار غیر منتظره ای را انجام دهند

*آقای روحانی هم بداند اگر روی کار امده فقط بخاطر سختی معیشت مردم است !!!!و اگر بخواهد حتا قدمی از خواسته ها و خط قرمز های مردم کج بردارد همینطور که با اختلاف فاحش امده با همین اختلاف از جامعه ترد می شود

این تاریخی که دائما تکرار می  شود می تواند تجربه و یادآور خوبی برای هر کسی باشد که دولت را و قدرت را در دست می گیرد

انتخابات

جدیدن روح اون مرحوم شبا که میاد آشغال ها رو از دم در برداره
زیر لبش زمزمه می کنه

یه لپ لپ دیگه نسازین تو رو خدا...!
از دست این لپ لپ ها خیلی کشیدم چند ماه به ازای 8 سال

11

وقتی می نشینی مثل سابق

پای این نت زغالی و وبلاگ های قدیم و نوشته های جدید اما با همان قلم های قدیم را می خوانی

دلت می خواهد هی بنویسی

بنویسی و یادت بیاید که زمانی همه ی تفریح و خوشنودی ات نوشتن تکه پاره ها و مچاله های روحت بوده!یادت بخیر روزهای قدیمی....

حالا فقط می نشینی از این نت

گاهی

به کسانی فکر میکنی

که پشت نقاب دوست بودند

و به کسانی زنگ می زنی

که هنوز دوست مانده اند...

باید تلفن را بردارم...

دوباره برگشته ام به صفحات دفتر و کاغذ هایم

دوباره نوشتن هایم خودکاری شده اند

برگته ام به اصلم

صدقه سری این نت زغالی