من هم که معلوم است من ِ نویسنده میمش که میم اول اسم و نون هم احتمالن مال این است که از گشنگی نمیریم. هر کسی به فراخور اسم خودش من دارد.مثلن شما منتان من نیست شن است. شین شما با نان بخور و نمیرتان.
اینجوری می شود که هر من تومنی صنار با بقیه توفیر دارد. وگرنه اگر قرار بود همه من ها من باشدفرق بین من و شما در چی بود؟ اما مشترک همه مان همان نون است که اگر نباشد واویلا...