۱۰ مرداد ۹۳ ، ۰۳:۲۳
58
خیلی دلم میخواهد توی یک محیط عمومی تر مثل پلاس یا فیس بوک بنویسم این عرب های بی غیرت
این عرب های ترسو این مرد های عربی که پناه برده اند به پناهگاهها
که هی می آیند جلوی دوربین و مصاحبه میکنند که ما بدبختیم و زیر بمب و موشکیم
خیلی دلم میخواهد بنویسم بجای این بروید بجنگید بروید خودتان را بی اندازید جلوی گلوله که به بچه هایتان نخورد!
ولی هی تقیه میکنم
آخرش طاقت نیاوردم توی این جای خصوصی نوشتم!
یک دستِ تو گل، دست دگر سنگ، بشوران
آن خوی اَشِدّائیِ قوم ِرُحَما را
روزی برسد باز مگر دخترِ غزّه
در باد به رقص آورد آن زلف رها را
علی فردوسی
۹۳/۰۵/۱۰