محمد حسین دیگر تنها نیست,پدرش آمد

هنوز هشت ماه از مرگ پسرش نگذشته

که پدر هم طاقت نیاورد و رفت.

آخرین تصویر از دایی م روی تخت بیمارستان بود

هوشیاری کامل نداشت اما لبخند می زد

حالا هر جمعه منتظر باید باشم تا صدای زنگ دوچرخه دایی رجب بیاید...

دوچرخه ای که قرار است گوشه حیاط خانه اش تنها زنگ یزند

___________________

امروز ظهر دفنش کردیم

چند متر بیشتر با پسر جوان مرگش فاصله ندارد.

موقعی که تابوتش را از آمبولانس آوردند باران گرفت تمام مدت تلقین باران می آمد

همین که دفنش تمام شد

باران هم بند آمد

اما هنوز هوا ابریست

9

تا آدم ها دچارت نشوند

نمی فهمند

وقتی فکر تو در سر می پرد

همیشه صدای بال کبوتر ها

غوغایی میکند

8

اون مرحوم می گفت:

لطف هم که می خواید بکنید باید بر اساس مقتضیات اخلاقی طرف مقابلتون باشه

وگرنه بجای لطف یک بی احترامی بزرگ کردین.
باید با لطف شما یک نفر خوشحال بشه نه این که بهش بر بخوره یا ناراحت شه خاک بر سرا

7

همه ی ادم ها یک نقطه دارند به اسم نقطه ی ضعف

که اگر دست بگذاری رویش تبدیل می شود به نقطه ی جوش
نقطه ی ذوب و نقطه ی تمام

6

اون جنس ذکور هایی که زن هاشون رو مثل فاحشه های توی کاباره ها درست می کنن و میارن بیرون جلو چشم همه واقعن فکر کردن مردن؟
بابا حیوونای نرهم جفت ماده شونو از دسترس بقیه نرینه ها محافظت می کنن!

5-توضیح

من هم که معلوم است من ِ نویسنده میمش که میم اول اسم و نون هم احتمالن مال این است که از گشنگی نمیریم. هر کسی به فراخور اسم خودش من دارد.مثلن شما منتان من نیست شن است. شین شما با نان بخور و نمیرتان.

اینجوری می شود که هر من تومنی صنار با بقیه توفیر دارد. وگرنه اگر قرار بود همه من ها من باشدفرق بین من و شما در چی بود؟ اما مشترک همه مان همان نون است که اگر نباشد واویلا...

آیدی حقیقی هم  یک شخصیت ست مثل روح اون مرحوم با این تفاوت که آیدی حقیقی وجود دارد وجود داشتنی.

تعریف هم ندارد. دارد کنار من و با من و برای من زندگی می کند و گاهی هم تحمل می کند این من پر طمطراق را.

ایشان هم مثل مرحوم افاضات زیادی دارند البته فضیلت دارند بر آن ان هم این که شاکله شان را 27 سال پیش حضرات والدینشان پی ریزی کرده ند.

4-توضیح

"اون مرحوم" شخصیتی ست که الان در بین ما نیست اما روحش حضور دارد و وقایع مختلفی را هم می بیند و تعریف می کند چه انها که وقتی در قید حیات بوده چه انها که حالا که شفاف شده و مثل یک حباب این ور و ان ور می پرد.

البته هنوز نمی دانم چجور شخصیتی دارد. کم کم معلوم می شود.

3-حضرت صاحب خانه

ولی نعمت , تاج عالمین

توی این پست ها که می رسی بلند شو بایست مودب دست بگذار روی سینه ات رو به حریم و بارگاهش سلامی از ته دل بده و بنشین. مبادا وهم برت دارد توی این فقره نوشتن ها با کسی شوخی دارم.

این من از ان من های نایاب است. نون ندارد میم هم ندارد اما رضا دارد به قدرو قدرت حق.

سلام که دادی و از ته دل بود _ نه از روی هوای مریض و ملول خواسته هایت حکم بدان طلبیده می شوی تا جوابت را توی صحن و سرای خودش بگیری.

ما هم این جا مجاور حتا برای آمدن سلام دهندگان به اربابمان کمر به خدمت بسته.

2

جالب تر از همه هم این ست که اینجور آدم ها نه قبول می کنند اشتباه کرده اندو نه حرف درست دیگران را وقعی می نهند (اوهوع).

کم نیستند از این دست دورو اطرافم. وقت هایی که با حضرت " آیدی حقیقی" راجع بهشان گفتمان ( بخوانید غیبت) می کنم پیشنهاد اصلحش این است که سکوت باید کرد در برابر اینجور آدم ها اما پایش که می افتدخودش سکوت نمی کند و به قول یکی از همان جور آدم ها عمامه به دندان می پرد روی منبر. _البته آیدی حقیقی ما آخوند نیست گرچه "من جانش" اخوند زاده ست اما هیچکس نمی داند حتا خودش_

از یک طرف جواب ندادن بهشان اینجور غیبت کردن ها _ بخوانید درد دل_ را می اورد و از یک طرف جواب دادن برگزاری مجلس ختم ِ شانیت و ابهت و تشخصت را.

1-متبرک

هیچ چیز نداشته باشی فقط یکدانه امام رضا کافی ست

و خدا وند امام رضا را آفرید تا دل ها از غم مچاله نشود, نترکد...